نمی‌دانم چه می‌توان
گفت از این حکومتی که مثل سرطان به جان ما افتاده است.
برای کسی که می‌گویند
عاشق کشته شدن بود و برای کشته شدن دست به دامان امام هشتم و ... شده بود و انتخاب
کرده بود که به چنین راهی برود، عزای عمومی و تشییع جنازه آن‌چنانی و ... راه
انداختند و حضرت آقا! و دیگران گریستند، گریستنی! با آن که می‌گویند به امامش پیوست
و لابد مشغول عیش و نوشی است که می‌گویند در بهشت هست.
اما برای کسانی
که عاشق زندگی بودند و برای آن به سختی می‌کوشیدند، آن‌ها را از خواسته‌اشان محروم
کردند و خانواده‌هایشان و یک ملتی را عزادار ... هیچ! بعد از چند روز دروغ‌گویی
مفتضحانه تازه به ناچار بذیرفته‌اند که چه کرده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر