این مقاله در ماهنامه بشریت منتشر
شد.
خلاصه:
این مقاله به بررسی
نگاه فرقهای در سیاستگذاری کلان جمهوری اسلامی در خصوص دانشگاهها میپردازد. طی سالهای
اخیر و به ویژه پس از وقایع مربوط به انتخابات 1388، شاهد اوج گرفتن این نوع عملکرد
حکومت ایران هستیم. طیف این رفتار از ستاره دار کردن دانشجویان، تا حذف اساتید غیر
خودی، محدودیتهای اعمالی بر حرکتهای دانشجویی و نهایتا ایجاد تغییرات محتوایی در
علوم انسانی و برخی عملکردهای دیگر را شامل میشود.
این مقاله به دو
بخش عمده تقسیم شده است.
·
بخش اول به تعریف علمی «فرقه» و
·
بخش دوم به طور مشخص به حوزه دانشگاه و
مسائل مرتبط با آن از این نگاه میپردازد.
مقدمه:
اعمال محدودیتهای
مرتبط با حوزه دانشگاه مبحث جدیدی نیست. به عنوان بارزترین نمود این گونه محدودیتها،
میتوان از «واحد گزینش» نام برد که وظیفهاش انتخاب افراد «متعهد» از میان کسانی بود
(و هست) که حائز رتبه علمی مورد نیاز برای ورود به دانشگاه بودند. این بدین معناست
که حتی اگر شخص از نظر علمی ویژگیهای برجستهای داشته باشد، برای ورود به دانشگاه
نیازمند اثبات سطحی از تعهد خود به «نظام» است. البته میزان سخت گیری هستههای گزینش،
در رشتههای با حساسیت بالاتر افزایش مییابد.