برآورد امید آفرین! (بخشی جالب از طنز اخیر سید ابراهیم نبوی)

من با امید خیلی موافقم، مثلا اینکه مردم به آینده امیدوار باشند. منتهی مشکل ما یک موضوع جدی است. دقیقا مشکل آن آقایی است که دو داماد داشت و وقتی کسی از او پرسید زندگی دخترهایت چطور می گذرد، گفت خیلی خوب است. یکی از دامادهایش کوزه گر بود و همیشه کارش وقتی رونق می گرفت که آفتاب تندی می تابید  و وقتی باران می بارید همه چیزش از میان می رفت، آن یکی دامادش کشاورز بود و وقتی کارش رونق می گرفت که باران خوبی می بارید و خشکسالی نمی شد. حالا حکایت ماست. اگر حکومت آینده داشته باشد، ملت بدبخت می شود و اگر ملت امید داشته باشد، دولت بیچاره می شود.
البته این توضیح ربطی به حرفی که می خواهم بزنم ندارد. می خواهم به این رهبر عزیز فرزانه با بصیرت که خیلی باهوش است، بگویم که برادر من، برآورد که امیدآفرین نمی شود که گفتید: " ارائه برآوردهای درست و امیدآفرین، اولین شرط جهاد اقتصادی است." برآورد یا واقعی است، یا خیالی. مثلا یک برآورد اینکه آیت الله خامنه ای ده سال دیگر هنوز رهبر کشور باشد، غیرواقعی است، البته ممکن است چنین برآوردی برای ایشان و علاقمندان شان " امیدآفرین" باشد و برای مخالفان شان برآوردی رنج آور باشد. ولی در هر حال غیرواقعی است. چون اگر ما سن رهبران مهم ایران و روحانیون بزرگی که در سالهای اخیر درگذشتند جمع کنیم، نه نفر اصلی یعنی "ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، احمدشاه، رضاشاه، دکتر مصدق، محمد رضا پهلوی، آیت الله خمینی، آیت الله منتظری و آیت الله شریعتمداری" بطور متوسط 69 سال  زندگی کرده اند. از طرفی سن مرگ در ایران امروز برای یک مرد 72 سال است. برآورد واقعی و نه امیدآفرین این است که آقای خامنه ای الآن 72 سال دارد. بطور طبیعی ایشان باید در همین یکی دو سال اگر همه چیز به خوبی و خوشی و بدون هیچ اتفاقی پیش برود، خداحافظی کند و برود. از طرفی سن متوسط حکومت شخص اول در ایران در صد سال گذشته بیست سال است و براساس برآورد واقعی ما سه سال در وقت اضافی هستیم. البته ممکن است بخواهیم برآورد " امید آفرین" بکنیم و بگوئیم دور از جان مردم، ایشان هشتاد سال زندگی و 30 سال رهبری خواهد کرد. باز هم ده سال برآوردی غیرواقعی است. از اینها گذشته برآورد که نباید " امید آفرین" باشد. برآورد امیدآفرین مثل برآورد آقای احمدی نژاد است که گفت تورم در دو سال گذشته تک رقمی و رشد اقتصادی به 10 درصد می رسد، ولی تورم همچنان افزایش یافت و رشد اقتصادی به یک درصد رسید. به نظرم امید چیز خوبی است، ولی اگر هیچ امیدی نبود، بالاخره آدم باید به پایان سلام کند و برود پشت پرده. خداحافظ!